KALK VE UYAR

Dışarıda hava puslu, göz gözü görmüyor. Karanlıklar içinde boğulanlar dar boğazlarda kaybolmuş, kimsenin eli kimseye yetişemeyecek kadar dağılmış canlar. Yükselen çığlıkların uğultusunda felç olup yitmiş ruhlar. Yaşanası dünyayı cehenneme çeviren kirlenmişliğin, üzerine çöktüğü toprak kan kokuyor, yere baksan çamur göğe baksan kurum akıyor. İyinin, doğrunun, güzelin, umudun, aydınlığın, unutulduğu yerde nefessizlikten boğuluyor insanlık. Gözlerinde fer, dizlerinde derman kalmamış bitkin bedenlerde mümeyyizlikten yoksun kalmış insan aklı. Künyesinde kaç yenilmişlik var bilinmez, ayağa kalkmayı aklına getiremeyecek kadar vazgeçmiş kendinden insan. Kendinden, bildiklerinden, kazançlarından, sahip olduğu değerden vazgeçmiş. Unutulmaya, çürümeye mahkûm batık bir tekne misali çökmüş dibe. Yalnızlığın, yıkılmışlığın, terk edilmişliğin kahrıyla tükeniyor. Sermayesiz yüreği can çekişiyor. Paramparça edilmiş insan, aklı, yüreği, vicdanıyla bir çizgide yürüyemiyor. Yürek aç, vicdan kör, akıl lal, el mahkûm!

İnsana zulmedenin yine insan oluşu kavuruyor yürekleri. Bir yanda kuyularda kurtarılmayı bekleyenler bir yanda ellerinde kanlı gömlekten utanmayanlar. Ne zaman birbirinden bu kadar uzağa düştü insan, ne zaman bu kadar öteki oldu birbirine? Tarih çok kez şahitlik etti bu karşıtlığa lakin hiç bu kadar uzun sürmedi bekleyiş. Kanla alın teri bu kadar karışmadı birbirine. Hiç bu kadar kararmadı bulutlar. Çatladı çatlayacak göğün göğsü.

Kır zincirlerini ey insan, yağsın yağmurlar ve temizlensin yeryüzü. Salgın hastalık gibi bulaşan kötülüğün panzehiri keşfedilmeyi bekliyor. Umut doğmak için seni bekliyor, acı dinmek için, göz yaşı kurumak, figan susmak için, ölü ruhlar dirilmek için seni bekliyor.

Bir iddia yükseliyor bu kaosun içinden. Öyle ki unutulanları hatırlatmaya, karanlığı delmeye, boğulanlara nefes vermeye, ölüleri diriltmeye talip bir iddia. Devrilmez bir referansla haykırıyor: Ben Müslümanım!

Bu büyük iddia sahibi;

Kesin bilgiyle iman eder! (Hucurat: 15) 

Yalnızca Allah'a güvenir! (Bakara: 249; Tevbe: 25-26)

Allah'tan başka hiç kimseden korkmaz! (Ahzab: 39)

Hakkı söylemekten çekinmez! (Maide: 54-67; Araf: 2)

Adalette titiz davranır! (Hucurat: 9) 

Şeytanı ve yandaşlarını düşman edinir! (Fatır: 6; Zuhruf: 62; Mümtehine: 1; Nisa: 101; Maide: 82)

Münafıklara karşı mücadele eder, münafık karakterlilerle birlikte olmaz! (Tevbe: 83-95-123)

İnkarcıların zorbalıklarına engel olur! (Ahzab: 60-62; Haşr: 6; Tevbe: 14-15-52)

Çoğunluğa değil, Allah'ın verdiği kıstaslara uyar! (Enam: 116)

Güvenilir insandır, etrafına güven telkin eder! (Hud: 112; Duhan: 17-18; Tekvir: 19-21; Maide: 12; Nahl: 120)

İnananları kardeşi olarak görür! (Hucurat: 10)

Danışarak -istişare ile- hareket eder! (Şura: 38)

Zan ve şüphe ile hareket etmez! (Yûnus: 36)

Gelecek endişesi taşımaz! (Bakara: 268)

Fedakardır! (İnsan:8; Al-i İmran: 92-134)

Müddei iddiasını ispatla mükelleftir. Bu kadar büyük bir iddianın çene egzersizi yapmaktan öteye geçemeyişi ölümcül bir karanlık. Zalimin sesinin mazlumun feryadını bastıracak kadar yüksek çıkma cüreti nereden geliyor ki bu kadar kuvvetle kükrüyor?  Umudun adıydı oysa Müslüman, sevginin, kardeşliğin, dayanışmanın, direnişin, insanca yaşamanın adıydı.  

Sen ki bu büyük iddianın sahibi Müslüman, iddialarına rağmen, sana rağmen yaşadığın topraklarda zalimler hüküm sürerken, inkarcıların zorbalıkları kol gezerken ve sana rağmen gözünün önünde kardeşlerin katledilirken seni korkularından emin kılacak iman iddian var mı hala? Varsa neyi bekliyorsun? Melekleri ile beraber peygamberine salat eden/destek olduğunu söyleyen Allah’ın, zalime karşı durduğunda senden de bu desteği esirgemeyeceğine şüphesiz iman etmen gerekir. Allah’ın gücünü ardına aldığında başka güçlerin ittifakına ihtiyaç duymaman gerekir. Müslümanın şiarına yakışan güçlü olanla değil, doğru olanla ittifak  etmektir.

Ey  örtüsüne bürünen/içine kapanan! Boz suskunluk yeminini insan ölüyor. Kalemle öğreten adına kalk düştüğün yerden, insan bitiyor. Sen kendini küçülttükçe zalim büyüyor. Sen sustukça zalim kükrüyor. Sen durdukça kan kaybediyor insanlık!

O halde, sabret/diren! Kuşkun olmasın ki Allah’ın vaadi haktır. İmanı kemale ermemişler seni hafifliğe sevk etmesinler! (Rum 60)

Kalk ve uyar! En yakınlarından başla uyanışa çağırmaya!

@HadiyeYolcu